Blij en dankbaar, om wat Hij voor ons deed

Zie hoe Jezus daar loopt in Jeruzalem

Met een kruis op Zijn rug en een doornen kroon

Hoor de menigte schreeuwt en roept Kruizig hem!

Zo gaf God zijn eigen Zoon

Zie Het Lam aan het kruis daar op Golgotha

Als de koning der Joden wordt Hij veracht

Zie de liefde voor ons in Zijn ogen staan

als Hij roept Het is volbracht!

In het rijk van de dood is Hij neer gedaald

Ja, uit liefde voor ons heeft Hij dit gedaan

maar de steen van het graf is nu weg gehaald

Jezus leeft! Hij is opgestaan!

En nu kom ik tot U met vrijmoedigheid

Met ontzag en respect kniel ik voor U neer

U bent Koning en God tot in eeuwigheid

U bent Jezus de hoogste Heer

Ja, ik dank U voor Uw genade, o Heer

Dat U het kruis voor ons droeg

U bewijst Uw genade aan ons telkens weer

Uw genade is ons genoeg

Opwekking 614

Medelijden: mishandeld, gekruisigd, bespot

Het is Pasen geweest. Misschien heb je wel een paas-viering op school gehad. Wat werd er gezongen? Ook het bovenstaande lied? Dit lied roept een beeld bij je op van een Jezus, met doornenkroon, met een kapotte rug, zwoegend onder het kruis, lopend door Jeruzalem. Het beeld roept medelijden bij je op. Bovendien leed Hij voor ons. Dat maakt het nog meelijwekkender. Alle aandacht valt op het lichamelijk lijden van Christus en dat wekt medelijden op.

Niet alleen in sommige liederen gebeurt dat, maar ook in films als The Passion of the Christ en het toneelstuk The Passion. De gruwelijke details worden soms nagespeeld. De emotie die wordt opgeroepen komt niet voort uit ons zondebesef, maar uit medelijden om Christus lichamelijk lijden. Niet onze schuld, maar de pijn van de doornenkroon komt uit. De zin uit het lied Dat U het kruis voor ons droeg, ervaart de zanger waarschijnlijk ook letterlijk zo. Dank u, dat ik die pijn niet hoef ondergaan. Maar is dit de juiste manier van gedenken? Brengen we zo God de eer?

Wat we vieren met Pasen

Want hoe moeten we Pasen herdenken? Wat was de waarde van Pasen?

Laten we eens kijken wat de catechismus zegt over het lijden van Christus. We zien dan dat in Zondag 15 gevraagd wordt wat wij belijden met het woord geleden. En dan is het antwoord: dat Christus in heel zijn leven de toorn van God heeft gedragen. In heel zijn leven maar vooral aan het eind, dat is bij zijn kruisiging heeft Christus de toorn van God over het hele menselijke geslacht aan lichaam en ziel gedragen. Dát is het ware lijden van Christus geweest, dat Hij de toorn die wij hadden verdiend, gedragen heeft. En de straf was groot; Gods toorn over onze zonde was groot. Het avondmaalsformulier zegt: Ja, tot de allerdiepste verworpenheid en angst van de hel heeft Hij Zich met lichaam en ziel vernederd aan het kruishout.

Daarom kan het lijden van Christus ook nooit worden nagespeeld in toneelstukjes of films. Want geen mens kan ooit de last van Gods toorn tegen de zonde dragen. Geen mens zou het kunnen dragen door God verlaten te worden. De Godverlatenheid die Christus aan het kruis doormaakte, zullen wij nooit met ons verstand kunnen bevatten. We moeten dan ook niet blij zijn dat we zelf die pijnlijke kruisdood niet hoeven te ervaren, we moeten dankbaar zijn dat we niet van God verlaten hoeven leven. Als je hierover nadenkt, wat roept het paasfeest dan op? Medelijden om Christus lichamelijk lijden of grote dankbaarheid?

Geen medelijden maar dankbaarheid

We hebben gezien dat Gods toorn om onze zondeschuld groot was. Dat de straf verschrikkelijk is geweest, die de Here Jezus in onze plaats droeg. Maar dat betekent niet dat wij al jammerend met een gevoel van medelijden moeten terugdenken aan het lijden van Christus. Lees maar eens Lucas 23:26-32. Daar wordt beschreven hoe Jezus naar Golgotha wordt geleid. Terwijl Hij op weg is naar Golgotha volgen hem ook vrouwen uit Jeruzalem die over Hem weeklagen. En wat doet Jezus dan? Hij laat ze niet maar doorhuilen, nee, Hij zegt hen dat ze niet om Hem moeten huilen, maar om zichzelf. Deze vrouwen hadden medelijden met Jezus, maar daarin miskenden ze Hem. Ze begrepen niet wie Jezus was en waarom Hij moest lijden. Want inderdaad, de Here Jezus móest lijden. Het was niet de duivel die Jezus naar Golgotha leidde. Het was God Zelf die Zijn Zoon gaf. En in volle gehoorzaamheid heeft Christus de toorn van God gedragen. Het leek op een ondergang van Jezus, maar het was Zijn overwinning op de duivel.

Als dit alles niet was gebeurd dan hadden wij nooit Pasen kunnen vieren, nee, dan waren wij voor eeuwig verloren gegaan. Als je dat nu eens goed op je in laat werken, dan ben je toch dankbaar! En dan moet je verdrietig zijn dat het nodig was dat Christus om onze zonden moest sterven. Maar niet om het feit dat Hij het heeft gedaan. Want alleen zo konden wij weer tot Gods kinderen worden aangenomen.

En als je nu Gezang 14 leest, zie je dan het verschil met het Opwekkingsnummer uit de inleiding?

Merk je dat Gezang 14 dieper ziet dan het lichamelijk lijden van de Here? Zie je dat Hij in dit zingen de eer krijgt die Hij met Zijn overwinning aan het kruis verdiend heeft? Zing het dan maar mee:

Jezus, leven van mijn leven

Jezus dood van mijnen dood,

Die voor mij U hebt gegeven

In de bangste zielenood.

Opdat k weten zou in t sterven,

Dat ik t leven mag beërven.

Duizend-, duizendmaal, o Heer,

Zij u daarvoor dank en eer.

Gij, o Jezus, hebt gedragen

Lasteringen, spot en hoon,

Zijt gebonden en geslagen,

Gij, des Vaders eigen Zoon,

Om van schuld en eeuwig lijden

Mij, verloorne, te bevrijden.

Duizend-, duizendmaal, o Heer,

Zij u daarvoor dank en eer.

Heer, verzoener van mijn zonden,

Heiland die mij hebt gezocht,

Die mijn banden hebt ontbonden

En voor God mij vrijgekocht.

Eens onrein in schuld verloren

Ben ik door uw Geest herboren.

Duizend-, duizendmaal, o Heer,

Zij u daarvoor dank en eer.

Dank, mijn Heiland, voor uw lijden,

Voor uw bittre, bange nood,

Voor uw heilig, biddend strijden,

Voor uw trouw tot in de dood.

Voor de wonden, u geslagen,

Voor het kruis, door u gedragen,

Voor al t heil aan mij geschied,

Prijst U eeuwiglijk mijn lied.