Hebt u dat ook wel eens? Of misschien zelfs heel vaak? Dat het leven zo druk is? Zo jachtig? Zo gejaagd dat je het gevoel hebt geleefd te wòrden en, naar de mens gesproken, niet meer alles zelf in de hand hebt? Dat je jezelf afvraagt hoe je het allemaal moet bijbenen? Je werk? Je gezin? En niet te vergeten de kerk? Dat je je afvraagt hoe je nog aan je nodige rust komt?
Razend
We leven in een razende wereld. Het levenstempo in onze westerse maatschappij, in onze Nederlandse samenleving, is ongekend hoog. Vele malen hoger dan enkele eeuwen of zelfs enkele tientallen jaren geleden. De technische mogelijkheden zijn enorm uitgebreid. Wetenschappelijke ontwikkelingen gaan steeds sneller. En alles wat voor de mens technisch mogelijk is moet ook gebruikt worden. Intensief gebruikt. Totdat de techniek weer verouderd is en er nog weer nieuwere en snellere technieken ingevoerd worden. Mensen kunnen heel snel contact met elkaar hebben. We kunnen ook heel snel overal naar toe waar we maar naar toe willen. Er lijken wel geen grenzen meer te zijn. En al die mogelijkheden leiden er toe dat ons leven ook steeds meer gevuld wordt. Er is zoveel te doen! Voor de moderne mens zijn er zoveel activiteiten. Ongekende mogelijkheden. En de mens moet ze gebruiken om zich te ontwikkelen. Om vooruit te komen. Om meer te leren, meer te kunnen, meer zichzelf te kunnen ontplooien en meer genot uit dit leven te halen. En niemand wil toch achterblijven? Niemand wil toch voor ouderwets aangezien worden? Niemand wil toch buiten de boot vallen in de samenleving? Niemand wil toch zijn kinderen tekort doen? Ze moeten toch niet al te veel afwijken van andere Nederlandse kinderen? Ze moeten toch ook mee kunnen in de maatschappij? Ja, de mogelijkheden zijn ongekend. Dat merken we ook in de wereld van bedrijf en werk en economie. Meer, groter, sneller, dat is de lijn waarlangs de economie zich beweegt. En als die ontwikkeling even stokt, omdat de mens blijkbaar toch niet alles in de hand heeft, dan is er crisis. De werkdruk neemt toe, er moet meer en langer gewerkt worden, de productiviteit moet omhoog, de welvaart moet groeien ... Achteruitgang mag niet, dat accepteren we niet. Jagen, jagen ... Waar is het einde? Hoe kun je in zo'n wereld de nodige rust vinden voor je gezinsleven? Voor je kerkelijk leven? Ja, in hoeverre gaan we ook in ons christelijk leven mee met die jacht? Hoe sterk laten we ons beïnvloeden? Hoe ongeduldig zijn we ook daarin geworden? Hoeveel tijd en ruimte gunnen we elkaar en onszelf nog?Jaagt
In de Bijbel worden we ook opgeroepen om te jagen! Bijvoorbeeld in Hebreeën 12:14:" Jaagt naar vrede met allen en naar de heiliging, zonder welke niemand de Here zal zien."
Of in I Timotheüs 6: 11:" Gij daarentegen, o mens Gods, ontvlucht deze dingen, doch jaag naar gerechtigheid, godsvrucht, geloof, liefde, volharding en zachtzinnigheid."
En op nog meer plaatsen worden we opgeroepen om te jágen. Dat wil zeggen: met heel veel kracht er naar streven. Alles op alles zetten. Ons volledig inspannen om vooruit te komen. Zonder ophouden ons inzetten om het beoogde doel te bereiken. Om de zaken die we willen bezitten in handen te krijgen. Jagen, jagen, .... Zonder ophouden, totdat het doel bereikt is.Rust
Past die Bijbelse oproep, die opdràcht, niet heel goed bij de moderne levensinstelling? Maar is dat dan niet in tegenstelling met de rust waarover we in de Schrift lezen? De rust die God ons beloofd heeft? Het rusten in de beloften van de Here en in het verlossingswerk van zijn Zoon? De rust die iedere zondag er mag zijn als voorafschaduwing van de eeuwige rust? Moeten we als christenen niet juist veel meer ons hele leven laten stempelen door de zekerheid van die rust? Jagen en rust, het lijkt of die twee elkaar uitsluiten ...Doel
Toch is dat niet zo. Dan moeten we kijken wat het doel is van het jagen. In de brief aan de Hebreeën wordt het heel kernachtig samengevat: jaagt naar de vrede met allen en naar de heiliging. De vrede met allen, dat is de vrede die rust in de liefde van Christus. De vrede die gegrond is op het unieke offer van onze Heiland. Jagen naar de vrede met allen, dat is in onze onderlinge verhoudingen het grote gebod nastreven. En jagen naar heiliging, dat is het streven om in ons hele leven de dankbaarheid voor onze verlossing te tonen. Om te leven naar de Wet van God. Om Zijn beeld te vertonen. Dat is wat de Heidelbergse Catechismus verwoordt in Zondag 44, antwoord 115:"dat wij zonder ophouden ons inspannen en God bidden om de genade van de Heilige Geest, om steeds meer naar het beeld van God vernieuwd te worden, totdat wij na dit leven het doel, namelijk de volmaaktheid, bereiken."
Streven naar de beloofde volmaaktheid, met heel ons hart, met al onze kracht, met heel ons verstand, zonder ophouden. Op weg naar dat schitterende doel: verlost en heilig leven met Christus, tot in eeuwigheid. Ten diepste tot eer van onze God! Dat moeten we vooral niet vergeten, dat het gaat om de eer van onze Schepper, dat is het uiteindelijke prachtige, zinvolle doel van ons leven.Tegenstelling
Het jagen van onze wereld, het jagen van de mens van deze tijd, is een heel ander jagen, het heeft een heel ander doel. De jacht van de moderne mens is gericht op persóónlijke vooruitgang. Eigen geluk. Eigen welvaart. Eigen eer. Die jacht is gericht niet op de eer van God maar op het zelf als God willen zijn. Die jacht maakt mensen moe en verhoudingen kapot en veroorzaakt diepe geestelijke armoede en innerlijke onrust en een ontevreden bestaan. Als dat jagen het leven stempelt, ja, dan mag er nog zoveel tijd uitgetrokken worden voor zorgvuldig geplande en zeer verantwoorde ontspanning, maar dan vindt de mens toch nooit de echte rust en ruimte. Dan is ook de door mensen beleefde rust slechts schijnrust. Als dat jagen mensen beïnvloedt dan is er weinig weerstand tegen het razen van deze tijd. Dat jagen is volkomen in tegenstelling met het jagen waartoe de Here ons in zijn Woord oproept. Omdat het doel van dat jagen in de mens zelf gelegen is.Rust en ruimte
Het jagen zoals de Here dat van ons vraagt is niet altijd gemakkelijk. Het vraagt wel inspanning. Tijd. Energie. Offers. Maar nooit te veel. Nooit ondraaglijk. De Here vraagt van ons geen onmogelijke dingen. We moeten goed zien wat de Here in dat jagen van ons vraagt. Dat is voor ieder van ons anders. Ieder ontving van de Here eigen talenten. En we hoeven niet te gaan buiten wat de Here van ons vraagt. Niet buiten onze door Hem gegeven mogelijkheden naar kracht en verstand en omstandigheden. En vooral ook moeten we beseffen dat de gevraagde inspanning niet allereerst lichamelijk is maar geestelijk. Het gaat om jagen in gelóóf. En het prachtige is dat jagen op die manier, dat juist onze volledige geestelijke inzet vraagt, toch rust brengt! Inspanning, jazeker. Maar dan in de eerste plaats de inspanning om ons te oefenen in de godsvrucht. En dat betekent o.a. rùstig de tijd nemen voor gebed en Bijbellezen. Rùstig de tijd nemen om in het gezin te spreken over de dienst van de Here. Rùstig bezig zijn met Bijbelstudie. Dat betekent rúimte maken voor het gezinsleven. Rúimte maken voor het verenigingsleven. Rúimte maken voor de kerk.Zeker
Wie zo jaagt naar vrede en heiliging, naar 'gerechtigheid, godsvrucht, geloof, liefde, volharding en zachtzinnigheid', die maakt ook ruimte en tijd voor zijn naaste. Die leert om geduldig te zijn. Om elkaar niet op te jagen. Om veel te verdragen van elkaar. Die weet dat een nog mooiere baan niet alles is. Die leeft zijn en haar kinderen voor dat niet alles wat anderen doen ook voor christenkinderen moet. Die leert jongeren beseffen dat, als er gekozen moet worden, godsvrucht toch altijd belangrijker is dan sport en muziek en hobby. Die is in staat om van het jagen van de wereld afstand te nemen. Die durft het razen van de wereld aan zich voorbij te laten gaan. Die heeft een scherp oog voor de antithese, de tegenstelling tussen de jacht van de wereld en het jagen in de kerk. Die mag wel eens nee zeggen. Die mag zijn tijd voor de dingen nemen. In gezin, in kerk, in werk en in maatschappelijk leven. Die kan zijn geld en bezit anders gebruiken. Die hoeft de mogelijkheden van wetenschap en techniek en welvaart niet zo nodig uit te buiten. Nee, die buit de mogelijkheden van Gods Koninkrijk uit. Zonder zorg over eigen toekomst: hij jaagt naar het beloofde doel en weet en gelooft dat de aankomst zéker is.Rust
Jágen naar godsvrucht, en dat is het prachtige, levert rust op. Rust, zoals die in Gods Woord beschreven wordt."Keer weder, mijn ziel, tot uw rust, omdat de HERE u heeft welgedaan."(Psalm 116:7).
En:"En de vrucht der gerechtigheid zal vrede zijn, de uitwerking der gerechtigheid rust en veiligheid tot in eeuwigheid." (Jes. 32:17).
En in het Nieuwe Testament o.a."Want wie tot zijn rust is ingegaan, is ook zelf tot rust gekomen van zijn werken, evenals God van de zijne."(Hebr.4:10).
Rust: vrede met God en vrede met de naaste. Vrede voor de ziel. Heilig leven voor Gods aangezicht. Rust en vrede die Christus met zijn bloed voor ons kocht. Als die rust ons leven stempelt hoeven we ons geen zorgen te maken over het jagen en jachten om ons heen en dan hoeven we ons niet laten opjagen door de cultuur, door de geesten van deze tijd. Vrije burgers van Gods Koninkrijk jagen naar de voleinding en gaan dus rustig hun eigen christelijke weg. Jáágt! En God zal u rùst geven!
Eerder geplaatst in Reformanda 2006