Dat Isa geleden zou hebben, daar spreekt de koran helemaal niet over. Maar als we lezen wat de koran schrijft over de kruisiging, dan is het alleszins begrijpelijk dat Isa niet geleden zal hebben volgens de Islam. Immers Isa was een Massih, een voorloper van Mohammed en een zeer gezien profeet, die nauw contact had met Allah, die nogal eens met Isa sprak.
Gekruisigd. Daar schrijft de koran wel over. Maar wel in de geest van een ontkenning. We lezen in Sura 4: 157/158: “En wegens hun zeggen (van de Joden): Wij hebben gedood de Massih Isa, zoon van Marjam, boodschapper van Allah. – Maar niet hebben zij Hem gedood en niet hebben zij Hem gekruisigd, doch voor Hem werd een schijnbeeld van Hem gemaakt. En zij, die daarna van mening verschillen, zijn waarlijk in twijfel over Hem. Zij hebben daaromtrent geen wetenschap dan het navolgen van de blote mening. En niet hebben zij Hem gedood in zekerheid. Neen, Allah heeft Hem tot zich verhoogd en Allah is geweldig en wijs.”
Dit was geen vreemde gedachte, ook niet in christelijke kringen, waar men maar moeilijk in een gekruisigde Christus kon geloven. Anno 115 schreef Ignatius reeds: “Er zijn mensen die geloven dat Jezus in een schijnlichaam het lijden heeft ontvangen.”
Islam-exegeten verklaren dat Jezus/Isa een gedaanteverwisseling heeft ondergaan. En gedacht wordt dan aan Simon van Sirene of aan Judas.
Christenen hadden beter kunnen weten, als zij de Heilige Schrift goed bestudeerd hadden én serieus hadden genomen. In I Kor. 1: 23 schrijft Paulus, geleid door de Heilige Geest: “Doch wij prediken een gekruisigde Christus, voor Joden een aanstoot, voor heidenen een dwaasheid, maar voor hen, die geroepen zijn, Joden zowel als Grieken, prediken wij Christus, de Kracht Gods en de Wijsheid Gods, want het dwaze van God is wijzer dan de mensen. “
Voor Joden was Christus’ kruisiging een ergernis. Zij hadden van Jezus een teken gevraagd en géén ander teken ontvangen dan dat van Jona. Zij hadden een koning verwacht die hen van de Romeinen zou verlossen en ze zagen een Koning met een doornenkroon. Voor de Grieken was een gekruisigde Christus een dwaasheid: een god die zich liet kruisigen was geen wijsheid maar oudevrouwenpraat. Maar voor gelovigen is het kruis een Kracht Gods tot behoudenis.
De Ahmadija beweging heeft over dit vraagstuk nog een ander inzicht. Namelijk Jezus heeft de kruisiging overleefd en is naar India gegaan. Daar is hij voortgegaan met zijn prediking en is hij een natuurlijke dood gestorven. Hij is begraven in de Indiase stad Srinagar.
Volgens een andere koran-geleerde is Isa door Allah in de hemel opgenomen. Daarvandaan zal hij weer op aarde neerdalen om zijn leven op aarde voort te zetten. Zijn arbeid – de taak van Allah – is nog niet af. Dan zal er een tijd van volkomen vrede aanbreken.
Wat mist de Islam veel door de kruisdood van Christus te loochenen. We lezen in Gal. 3: 13: “Christus heeft ons vrijgekocht van de vloek der wet, door voor ons een vloek te worden; want er staat geschreven: vervloekt is een ieder, die aan het hout hangt.” Zie ook Deut. 21: 23.
Daartoe heeft Christus zich tot in de dood vernederd. Als de Islam de dood van Christus niet aanneemt en gelooft – immers nergens in de koran wordt over de dood van Isa geschreven; Allah had hem toch opgenomen – dan mist de Islam ook twee zaken die van essentieel belang zijn:
1. Christus moest sterven vanwege Gods gerechtigheid, want deze gerechtigheid eist de dood: Wie tegen God opstaat, verliest zijn leven;
2. De dood was noodzakelijk, ter wille van de waarheid Gods.
God had met de dood gedreigd voor hen die zondigden. Reeds tegen Adam en Eva had de Heere gesproken: Ten dage dat ge eet van de boom der kennis van goed en kwaad, zult gij de dood sterven. En zou de Heere ooit iets spreken en het niet waar maken? In het sterven van Jezus, de begrafenis en de nederdaling in de hel, vinden christenen de troost van de verzoening door Hem van onze zonden. En dat is louter genade.
Dat woord `genade`, in de zin zoals die in de Bijbel gebruikt wordt, kent de Islam niet. Het is een geloof van werkheiligheid: voldoen aan de plichten van de Islam. En vooral: de dagelijkse gebeden en de aalmoezen die gegeven moeten worden. Als daaraan voldaan wordt gaat de moslim naar de Gaarde = de Hemel. Maar dan staat er nogal eens achter deze tekst: Insh Allah, als Allah het wil. Daarmee is er dus geen zekerheid.
Tenslotte: neergedaald in de hel.
Ook dat is ten opzichte van Isa onbekend/geloochend. Toch is het belangrijk om te geloven. Met deze woorden karakteriseert de Heidelbergse Catechismus heel het lijden van Christus. Want wel heeft hij het lijden dat die plaats tot een hel maakt, geleden. Heel zijn leven lang heeft Hij de toorn Gods aan zich gevoeld en uiteraard ook aan het kruis. Zelf heeft Hij aan het kruis gezegd: `Vader, waarom hebt Gij Mij verlaten?` En is dat niet hels, de godverlatenheid? Christus is in zijn lijden van God verlaten geweest, opdat wij nimmermeer van God verlaten zouden worden. In onze ergste en felste strijd zijn wij er van verzekerd dat Hij ons van de helse pijn en benauwdheid verlost heeft. Die zekerheid geeft troost en leidt tot dankbaarheid. Daar mogen we uit leven en dankbaar genieten van alles wat de Heere ons schenkt. En in de erediensten in de kerk wil Hij ons daaruit troosten en bemoedigen, maar ook vermanen. Laten we luisteren naar Zijn stem en Zijn Woord.
Volgende keer DV: Op de derde dag opgestaan uit de doden; opgevaren naar de hemel, en zit aan de rechterhand van God, de almachtige Vader.