Nederlaag
Nog juist vóór het einde van 2008 viel het Belgische kabinet. De reden daartoe is ernstiger dan op het eerste gezicht lijkt. Een kabinetscrisis is gewoonlijk het gevolg van een al te hoog opgelopen verschil van mening tussen partijen, in België nog wat aangedikt door Vlamingen en Walen die elkaar permanent niet kunnen verdragen. Twee talen in één land, dat steekt het volk in brand. Maar hier is groter crisis dan een kabinetscrisis. Zelfs de kredietcrisis, aanstichter van een lange reeks van economische ellende, is niet meer dan een slaghoedje die het werkelijke schot in België deed afgaan: de economische oorlog tussen hen, die akker aan akker hebben getrokken en hun slachtoffers. Voorheen bestreden de volken elkaar om de militaire hegemonie. Dat is na WO II anders geworden; het gaat nu om de sterkste economische mogendheid. Niet het sterkste leger bepaalt nu nog de veiligheid van een volk. Hoe meer financiële steunpilaren een natie bezit, hoe steviger zij zich in de wereld kan handhaven. En België bezat eigenlijk niet veel meer dan Fortis. Die instelling te beschermen en te steunen was meer dan het koesteren van geliefd bezit; het was de verdediging van de laatste schans. Tot in het oneerlijke toe.
Nu is dan de zwakste partij in deze oorlog, de Belgische natie, economisch gevallen en het kabinet Leterme gaat heen. Ondanks de populariteit die de premier bij zijn aantreden had. En toch had hij zijn zwakke punten, zelfs bij zijn aantreden. De Belgische krant 'De Standaard' van 20 december somde een tiental punten op, waaronder de volgende:Nadat formateur Yves Leterme op 1 december 2007 de oranje-blauwe handdoek in de ring had gegooid, stuurde Albert II aftredend premier Guy Verhofstadt als ‘koninklijk depanneur’ de wei in. Door er de PS bij te halen kreeg Verhofstadt vrij snel een interim-regering op de been met Yves Leterme als vicepremier.
Het was voor Leterme een lichtjes gênante situatie: de ex-premier die van stal moest worden gehaald om zijn grootste tegenstander van tijdens de verkiezingscampagne alsnog in de Wet-straat 16 te krijgen. De schaduw van Verhofstadt hing net iets te nadrukkelijk over de start van Leterme I.
Allicht. Oude schaduwen worden scherper als het tegenlicht feller wordt.
Maar niet alleen het verleden speelde Leterme parten. Ook het heden is volgens ‘De Standaard’ dreigend voor hem:MR-kopstuk Didier Reynders speelt het spel subtiel. Maar hij steekt geregeld met een soort pervers genoegen stokken in de wielen van Leterme. Herinner u ook hoe Reynders begin dit jaar plots in twijfel trok of Yves Leterme wel premier mocht worden. Reynders heeft nooit verteerd dat de PS tot de regering is mogen toetreden. Hij blijft loeren op een kans om ooit toch nog zelf premier te worden.
.
Tussen zijn beide rivalen: oud-premier Verhofstadt en vice-premier Reynders bewoog zich het kabinet Leterme. Zo blijft het tobben in het altijd innerlijk verdeelde België, dat mede door die verdeeldheid niet opgewassen is tegen de economische verwarring. En dus moest Koning Albert II opnieuw zoeken naar een betrouwbare regeringsleider. Maar de economische oorlog is des te duidelijker verloren; de manipulaties om Fortis te redden waren al te rigoureus en overschreden de grens van de eerlijkheid.
Nog juist vóór het einde van 2008 kon Koning Albert tenslotte een nieuw kabinet beëdigenGeen koning wordt behouden door een machtig leger, geen held wordt gered door geweldige kracht; Het paard faalt ter overwinning, en doet niet ontkomen door zijn geweldige sterkte. Zie, des Heren oog is op hen die Hem vrezen, die op zijn goedertierenheid hopen, om hun ziel van de dood te redden, en hen in het leven te houden in hongersnood. Onze ziel verwacht de Here, Hij is onze hulp en ons schild. (Psalm 33,16-20)
Antisemitisme
De eeuwenoude strijd tussen Israël en zijn tegenstanders, van Filistijnen tot Palestijnen, heeft weer nieuwe impulsen gekregen door de aanvallen van de Hamas-partij, nog aleer het overeengekomen bestand afgelopen was. In zoverre is er niets bijzonders te ontwaren in het Midden-Oosten. De Gazastrook, eertijds geheel Filistijns gebied, is nu omstreden en doelwit van de beide machten, waar de verwoestingen vele zijn. Ook dat ligt in Gods raad besloten als onderdeel van het behoud van gans Israël.
Maar opmerkelijker zijn de reacties van de toeziende volkeren. Toen Hamas zijn raketten begon af te schieten was er niemand die protesteerde. Maar toen Israël terugsloeg en drastischer nog wist op te treden, toen kwamen de demonstraties en protesten, van Amsterdam tot Amman, om toch maar te accentueren welk een onrecht Israël pleegt met zijn verdediging. Het is een bewijs van de nog steeds ondergronds levende en voortwoekerende veenbrand van het antisemitisme. Joden hebben het nu eenmaal altijd gedaan. Vandaar dat niemand die natie te hulp komt, maar allen eendrachtig hun stem verheffen als zij haar nationale zelfstandigheid verdedigt tegen haar haters. Zodat er meer aan de hand is dan een kwestie tussen twee nabuurstaten. Hier is nog steeds de satan bezig het volk dat geliefd is om der vaderen wil, van de aarde te doen verdwijnen en het is God, die om dezelfde reden haar beschermt, eerst in de verstrooiing, nu in haar eigen land. Zowel regeerders als journalisten zouden dat eens moeten inzien.
Want het behoud van gans Israël, door het geloof in Jezus Christus als de Verlosser, niet alleen van Palestijnen, wacht op de volheid der heidenen.