Psalm 66:1

Ook deze week een jubellied.

Als we zingen: 'Breek, aarde, uit in jubelzangen', dan denken we al snel... was dat maar waar! Alle inwoners van de aarde worden opgeroepen om God te loven, maar dat gebeurt niet. 'Loven' is 'prijzen', weet je nog.

Er is veel ongeloof. Er is veel kerkverlating, dat betekent dat grote mensen met hun kinderen nooit meer naar de kerk gaan.

Misschien heb jij ook wel vrienden/vriendinnen die op zondag heel andere dingen doen dan jij. Moeilijk is dat en ook verdrietig.

De HERE wil toch dat we de zondag vieren zoals HIJ wil? Hij wil dat we naar Hem luisteren en Hem gehoorzamen. Hij wil ons zien én horen in ons zingen.

Wij moeten én mogen Hem lof toezingen. De aarde moet Gods naam verhogen, maar de tegenstanders zullen dit spottend aanhoren.

Toen de Here Jezus zelf op aarde rondwandelde, was er ook al veel tegenstand. Ook de farizeeën wilden Hem niet geloven. De Joden hebben Hem gevangen genomen en gekruisigd. We hebben dat pas op het Paasfeest nog herdacht. Hij stierf voor de zonden van jou en mij, zodat wij later bij Hem op de nieuwe aarde mogen wonen.

Maar gelukkig is Hij ook opgestaan uit de doden. Wat een groot wonder. Hij zit nu aan de rechterhand van Zijn Vader in de hemel.

Hij is onze Koning en Zijn majesteit, Zijn grootheid moeten wij bezingen, dat wil zeggen daar moeten wij over zingen in onze lofliederen.

Het berijmde psalmvers 7 eindigt met:

'De naam van de Here zij geprezen!

Hij, die getrouw is en nabij,

Heeft mijn gebed niet afgewezen.

De Heer is goed geweest voor mij.'

God wil onze Vader zijn en als we bij Hem schuilen, dan hebben we het heel goed en is Hij er altijd!