Catechismus - Zondag 16

Met Zondag 16 gaan we verder met het bespreken van de Apostolische Geloofsbelijdenis. We gaan je iets vertellen over wat er met de Here Jezus gebeurde na Zijn sterven aan het kruis op Golgotha. Lees en doe maar mee. De oplossing van de puzzels kun je insturen. (Er zijn al heel veel kinderen die meedoen, dus doe ook mee!)Lezen: Jesaja 53:5-9Zingen: Gezang 2:3

Begraven

Ben je wel eens bij een begrafenis geweest?

Misschien is je opa of oma wel overleden. Of iemand van de gemeente.

Ben je ook op de begraafplaats geweest? Wat een verdrietige plaats, hè?

Als een mens gestorven is gaat zijn ziel naar de hemel, zijn lichaam blijft hier op aarde. Dat lichaam begraven we in de grond. In de tijd van de Bijbel hadden ze andere graven dan dat wij nu hebben. In een rots werd een opening gehakt. In die rotsopening werd dan een dood lichaam neergelegd. Een dikke steen kwam voor de opening. Zo ook bij de Here Jezus. Hij is begraven in het graf dat in de tuin stond van Jozef van Arimathea. Hij is begraven zodat iedereen kon zien dat Hij echt overleden was. Anders zouden sommige mensen kunnen zeggen, na Zijn opstanding, dat Hij niet echt dood is geweest. Nu Hij echt begraven is, weten we zeker dat Hij echt gestorven is.

Het is heel bijzonder dat onze Heiland begraven is. Want gekruisigde mensen werden gewoon op een afvalbult gegooid als ze overleden waren. Ze waren immers gedood om de straf die ze verdiend hadden. Maar bij de Here Jezus was het anders. De profeet Jesaja had er al van geprofeteerd. In vers 9 van Jesaja 53 kun je dat lezen: Bij de rijke was Hij in Zijn dood omdat Hij geen onrecht gedaan heeft en geen bedrog in Zijn mond is geweest.

De Zoon van God heeft zich laten vernederen tot aan de dood toe. Iemand vernederen is iemand kleineren, minachten, uitlachen, uitschelden. Vernederen is het tegenovergestelde van eren. Christus heeft dit gedaan omdat Hij voor onze zonde wilde betalen. Onze schuld was erg groot. Niemand kon ervoor betalen, alleen Gods Zoon kon dit doen voor ons.

Onze dood

De dood is de straf op de zonde. Nu zul je wel denken: Christus heeft mijn schuld weggenomen, waarom moet ik dan nog gestraft worden? Waarom moet ik dan nog sterven? Christus heeft toch de dood overwonnen?

Dat laatste is inderdaad zo. Toch sterven wij mensen ook nog. Ons sterven is niet omdat wij moeten betalen voor de zonden, nee het is voor de gelovigen een doorgang naar het eeuwige leven. Met ons zondige lichaam kunnen we daar niet heen. We moeten eerst ons zondige lichaam kwijt door de dood. Toch zijn er mensen die niet zullen sterven. Dit zijn de gelovige mensen die op aarde leven als de Here Jezus terugkomt. Misschien ben jij daar één van. Deze mensen hoeven niet meer te sterven maar hun lichaam wordt in een heel kort moment veranderd in een verheerlijkt lichaam, een lichaam zonder zonde, een lichaam geschikt voor het eeuwige leven bij de Here God (1 Cor. 15:51). De dood is een vijand van de mens. Toch heeft de dood niet het laatste woord. De Here bepaalt wie en op welk tijdstip hij zal sterven. De Here God heeft alles in Zijn hand. De dood is voor de gelovigen de deur naar het eeuwige leven. De dood zorgt ervoor dat wij niet meer kunnen zondigen. De Here doet onze ergste vijand, de dood, voor ons meewerken ten goede. Dit betekent dat het voor ons geen groot verdriet is. De Here zorgt ervoor dat het voor ons juist heel mooi wordt. Het sterven van iemand is verschrikkelijk, maar de Here maakt er daarna iets moois van. De gelovige mens die sterft, komt bij de Here!

De hel

Je hebt vast wel eens van de hel gehoord. En je weet ook dat het geen mooie plek is. De hel is de plek waar de ongelovigen komen als ze sterven. Daar is pijn, vuur en verdriet. De ongelovigen worden daar door God verlaten. De Here God woont in de hemel, daar komen de gelovigen na hun sterven. Nu horen we elke zondag als we de Apostolische Geloofsbelijdenis horen, dat de Here Jezus naar de hel is gegaan. Dit is voor ons mensen moeilijk te begrijpen. Er zijn vroeger ook allerlei dwalingen over geweest. Jij moet maar onthouden dat Christus lijden aan het kruis hels was. Het was verschrikkelijk! Christus heeft het lijden van de hel aan lichaam en ziel ervaren. Hij kende helse angsten en pijnen. Christus droeg onze straf, wij hadden die toorn van God verdiend. Christus droeg deze eeuwige straf in een korte tijd in Zijn leven op aarde maar vooral aan het kruis.

Wij mensen denken als er erge dingen gebeuren wel eens, waar is God? We denken dat Hij er niet is. Dit is ons ongeloof want de Here is er altijd. Christus is verlaten door de Here zodat wij nooit meer door Hem verlaten zouden worden. De Here gaat dus niet bij ons weg. Hij zorgt, ook in bange tijden, voor je.

Onze Heiland heeft het allerergste beleefd. De hel brak los tegen Hem. Maar het mooie evangelie is dat Christus al dat erge volbracht. Hij maakte alles weer goed. De eerste mens, Adam, kon niet eens gehoorzaam zijn in een schitterend paradijs. Onze Heiland bleef zelfs gehoorzaam tijdens die helse pijnen! Christus volbracht alles. En nu brengen wij uit dankbaarheid het offer van ons leven. Dit betekent dat wij zo blij zijn voor de verlossing door de Here dat wij ons hele leven in dienst stellen van Christus. Bij alles wat we doen, eren we de Here. We willen leven zoals Hij het van ons vraagt.

Verwerkingsvragen