Bidden

In de vorige artikelen hebben we het gehad over de Bijbelvertelling en hoe onze houding en die van de school die wij voor ons kind kiezen moet zijn ten opzichte van de Bijbel. We hebben ook gezien dat de Bijbelverhalen grote invloed hebben op de taalontwikkeling en de sociale ontwikkeling van een kind. Zo wordt een kind gevormd in een gelovig gezin. Kinderen moeten ook leren bidden. Het gebed is immers het voornaamste stuk der dankbaarheid die God van ons eist. Ook kinderen moeten leren om dankbaar te zijn, dankbaar voor alles wat God hen geeft. Alles komt van God, leren wij onze kinderen. Bidden is een eis. God wil dat wij Hem bidden en danken.

Leren bidden

Wat moeten wij dan bidden? Uit Gods Woord leren wij waar wij om mogen bidden en hoe wij moeten bidden. Wij moeten de HERE lof zeggen, Hem danken voor zijn gaven. We mogen Hem smeken en we mogen voorbede doen voor onze naaste. We moeten ook schuldbelijdenis doen van onze zonden. Dit kunnen we allemaal vinden in Gods Woord en dat Woord is de regel voor ons gebedsleven. Kennis van Hem komt je niet aanwaaien. Door het regelmatige lezen en vertellen uit de Bijbel leren kinderen de HERE steeds beter kennen en leren kinderen ook dat zij uit zichzelf zondige kinderen zijn. Dus moeten kinderen, net als volwassenen, elke dag weer om vergeving van hun zonden vragen. Kinderen moeten ook leren dat ze vertrouwen kunnen op hun Vader in de hemel en deze Vader naar hun gebedje luistert en het wil verhoren. Het gebed is verbondsverkeer. De liefde van onze Verbondsgod vraagt om een antwoord van zijn verbondsvolk, ook in het gebed.

Ook hierin is onze houding van enorme invloed. Wat voor kracht zal er uitgaan van het gebed Geef ons heden ons dagelijks brood als de kinderen dezelfde vader regelmatig horen mopperen over het eten of over zijn inkomen en de prijzen? Welke kracht zal er uitgaan van het gebed Leid ons niet in verzoeking als het hele gezin zich na dit gebed onmiddellijk voor de televisie schaart of zich via de sociale media vergaapt aan de levens van goddeloze mensen, bekende Nederlander of niet?

Belangrijk is ook onze houding als kinderen hebben gepraat of gelachen onder het bidden. Onze houding moet hen, nog meer dan onze woorden, ervan overtuigen dat dit zo niet mag, omdat de HERE dit niet wil.

Te vaak bidden?

Er zijn scholen en misschien ook wel gezinnen die tussen de middag niet bidden omdat we, als we zo vaak moeten bidden, zo is hun verweer, in een sleur terechtkomen. Maar bij elke maaltijd, in elk dagdeel, bij elke reis, hoe kort ook, hebben we Gods bewaring nodig. Zouden wij ooit te vaak kunnen bidden?

Wat is te vaak?

Als wij bedenken waarom het gebed voor ons nood-zakelijk is, namelijk dat het het voornaamste stuk der dankbaarheid is en God het van ons eist, geloof ik dat te vaak bidden er niet gauw bij is, eerder het tegendeel.

Het steekt wel nauw wat wij bidden. Van ons gebed moeten kinderen leren hoe zij zelf moeten bidden. Om te kunnen bidden, moeten wij ons kunnen uitdrukken en onze gedachten onder woorden kunnen brengen. Wij moeten onze kinderen dus een geloofstaal bijbrengen, zodat de kinderen in staat zijn hun Schepper te loven en te prijzen.

We mogen het kleine wereldje van ons kind in ons gebed betrekken. Wij kunnen God vragen om de bewaring op een schoolreisje, de genezing van een ziek vriendje, bewaring tijdens de nacht, enz. enz. Zo leven we in het gebed het vertrouwen op de HERE voor, zo leven we in het gebed met anderen mee.

Wij kunnen zo bidden dat de kinderen het begrijpen en weten dat ze alle noden en zorgen bij de HERE kunnen brengen, maar we moeten ervoor waken dat we als volwassenen kinderachtig gaan doen.

Hoe moeten we bidden?

Er zijn mensen die zonder moeite bij elke gelegenheid een keurig gebed kunnen uitspreken. Laten zij de HERE danken voor deze gave. Er zijn (volgens mij) veel meer mensen die moeite hebben met het hardop voorgaan in een grotere groep. Ze weten niet wat ze moeten zeggen, ze komen niet uit hun woorden, ze kunnen hun gedachten niet goed formuleren, ze durven niet in een groep voor te gaan.

Gelukkig leren onze kinderen op de jonge jeugdvereniging al om te bidden in een groep. En het is ook helemaal niet erg als het gebed wordt opgeschreven. Liever een gebed dat wordt voorgelezen maar waarover is nagedacht, dan wat oneerbiedig gestotter. Laten we proberen om onze kinderen hardop te leren bidden, bijvoorbeeld voordat ze 's avonds op bed gaan. Zo kunnen ze oefenen zonder dat andere mensen of kinderen hen horen. Zo wennen ze wel aan het uitspreken van hun eigen gedachten en het horen van hun eigen stem.

Kleine kinderen brengen we op bed met vaak een standaard gebedje of liedje. Op een gegeven moment kan het kind dit zelf zeggen of zingen en dan komt de tijd dat kinderen zelf hun gebed bedenken en opzeggen. Blijf ook bij het avondgebed letten op een eerbiedige houding. Door een knielende houding leren we al vroeg dat we klein zijn voor God.

Tot slot

Begin vroeg met het leren bidden en het gesprek over het bidden. Kleine kinderen zijn nog onbevangen en praten nog gemakkelijk over hun gebedje. Als kinderen dit vroeg geleerd hebben, zal het ook gemakkelijker zijn om als ze groter worden dit gesprek voort te zetten. En als het dan niet meer spontaan gaat, dan misschien naar aanleiding van de catechisatielessen over het gebed of de jaarlijks terugkerende preken over de Zondagen 45 tot en met 52.

Geloofsopvoeding vraagt tijd, aandacht en belangstelling. Die tijd moet er zijn, anders schieten ouders te kort en is het kind u ontglipt voordat u het weet. En deze tijd kan nooit worden overgedaan.

Ouders, neem de geloofsopvoeding van uw kind serieus. Het is uw taak om uw kind op te voeden. Eerst komt het zelf onderwijzen en dan het doen onderwijzen. Voor beide bent u verantwoordelijk.