Num. 10:9,10 Vers 9 en 10 geven een nadere verklaringen van de betekenis van de trompetsignalen en stoten. Er wordt een bijzondere verdieping aan gegeven, die de verbondsverhouding tussen God en zijn volk betreft. Uit vers 9 blijkt dat de trompetten de HERE als alarmsignaal de toestand van zijn kerk voor ogen brengen. Ze doen dus meer dan alleen namens de HERE de vergadering van zijn volk tot zijn huis bijeen te roepen. Zij fungeren ook om de aandacht van de HERE voor zijn volk te vragen. De ambtelijke dienst van de priesters bewerkt zo dat de HERE zijn volk gadeslaat, dat Hij haar opmerkt. Dat geluid komt voor zijn aangezicht, dat in liefde over zijn volk gaat, waarmee Hij haar in zijn goedertierenheid tegemoet treedt (Num. 6:25,26). Als zijn volk in nood is, zal het ambtelijk gebed van de samengekomen gemeente omhoog stijgen. Dan zal de hulp van de HERE worden ingeroepen. Zo hoort op het samenkomen van de gemeente het votum te volgen: Onze hulp is in de naam van de HERE, die hemel en aarde gemaakt heeft. De HERE die zijn verbondsvolk tot Zich roept, wil ook verbondsverkeer. Hij wil zeker in nood en strijd door zijn gemeente aangeroepen worden. Maar dat moet wel op een heilige wijze gebeuren. Door de ambtsdragers. Met het signaal dat de HERE Zelf geleerd heeft. Zó wil de HERE een heilig verbondsverkeer. Het verkeer dat Hij Zelf start en waarvan Hij bepaalt hoe dat verkeer er mag zijn. In oprechtheid en heiligheid. De HERE heeft het natuurlijk niet nodig dat Hij als het ware wakker gemaakt wordt. Maar Hij wil zijn volk zo leren dat het zich tot Hem wendt op een Hem welgevallige wijze. Zo wil de HERE zijn volk gedenken dat in nood is. Om dan in liefde en trouw zijn verbond te gedenken. En dan zegt de HERE ook toe dàt Hij zal gedenken en dat Hij zal verlossen! Als de strijd van de kerk een strijd des HEREN is, zoals dat bij Abia het geval was, kon gezegd worden 2 Kron. 13:12: Het gebed van Gods volk in nood wordt onmiddellijk verhoord. God is nabij allen die Hem vrezen. In de diepste nood. En als Juda zich in een hinderlaag ziet gelokt, dan staat er ook als in één adem (2 Kron. 13:14): Dat kan natuurlijk alleen gezegd worden als de strijd de strijd van de HERE is. Als Juda steunt op de HERE, de God van hun vaderen. Niet bij een eigenwillige strijd. Zo mogen wij dit nu horen als nieuwtestamentische kerk aan het begin van een nieuw jaar 2014, waarin weer de strijd des HEREN gevoerd zal moeten worden. Vergeleken met het Oude Testament gaat de strijd op aarde nog heviger verder. Want de duivel is uit de hemel geworpen en gaat rond op aarde in hevige grimmigheid. Maar de HERE geeft ons zijn wapenrusting om zijn strijd te voeren. Hij geeft ons daarbij ook het wapen van de ambtelijke dienst der gebeden als de signalen van de trompetten (Ef. 6:18). Om Hem oprecht als zijn volk onze nood te belijden en onder zijn aandacht te brengen. Zo mag de kerk dit doen tijdens haar ambtelijke vergaderingen waar de HERE haar Zelf elke keer weer opnieuw bijeenroept als de God van het verbond in Jezus Christus. Op die oproep zal niemand mogen wegblijven. Ook mag de kerk, hoe klein en zwak ze ook is van zichzelf, er steeds van verzekerd zijn, dat de HERE haar in gedachtenis zal brengen. Als ze trouw mag blijven is die zekerheid nog veel zekerder dan in het Oude Testament het geval was, omdat onze Heiland, als Hoofd van zijn gemeente haar voorspraak is. En zijn voorspraak is krachtiger dan die van een trompet. Nu de verklaring bij de trompetstoot op de feestdagen (vers 10). Die lijkt veel op de zojuist besproken uitwerking van het trompetsignaal bij strijd. Ook toen kwam Gods volk samen op de trompetstoot van de priesters. Wanneer dan de meegebrachte brandoffers en vredeoffers waren ontstoken, moesten de priesters nog extra trompetstoten geven. Zo werd de vreugde en dank in die offers van het volk voor het aangezicht van de HERE gebracht. Niet alleen nood leert bidden, ook dank en vreugde moet ons brengen tot bidden, ja tot aanbidden. De HERE wil juist ook opmerken dat zijn volk vreugde in Hem heeft en Hem daarom aanbidt. Ook hier op een Hem welgevallige wijze, naar zijn Woord. Dat zal Hem in de hemel vreugde geven en Hem aangenaam zijn. Dat zal de vreugde wederzijds nog versterken. Zo vertegenwoordigen de trompetten hier de Schriftuur-lijke lofzang en aanbidding van de gemeente. En zo droegen zij bij aan het feestelijke van de ontmoeting van de HERE met zijn volk. Wat de HERE in die trompetten laat zien is zijn heilige verbondsliefde. Hij wil gemeenschap oefenen door zijn volk in zijn huis te brengen, haar voor zijn aangezicht te brengen. Haar bij te staan en te verlossen indien nodig. Maar ook vreugde hebben in en met haar. Zo kan het volk ook verdertrekken op zijn bevel, Richting het beloofde land. Blij en vol zekerheid van Gods liefdevolle nabijheid. Door die trompetten laat de HERE ook weten dat Hij een God is die zich ontfermen wil over allen die Hem oprecht aanroepen. Zo wil Hij dan ook voor zijn volk strijden tegen de vijand: dan gaat Hij voorop, dan gaat Hij in de spits. In dit alles wil de HERE een heilig verbondsvolk, dat naar zijn stem luistert, als de God van Wie alleen ontferming, trouw, liefde en verlossing komt. Zodat in alles duidelijk mag worden wat in het slotvers staat: In gedachtenis gebracht bij God
Votum
Hij zal verlossen
Dienst der gebeden
Heilig verbondsverkeer